طبق سند تحول بنیادین والدین باید با مدارس مرتبط و با برنامه های ان مشارکت داشته باشند .مدرسه و خانه دورکن اصلی تربیت فرزند و مکمل هم و دارای نقش در تکوین شخصیت او هستند و باید بین روش ها و منش های هر دو همسویی وجود داشته باشد تا عملگرد خود را در جاهایی خنثی نکنند.
باید اذعان داشت در سطح جهانی نگاه مدارس به والدین نگاه درستی نیست حتی در کشورهای مدعی چون نروژ،فنلاند و دانمارک و کانادا هدف غایی تربیت فرزندان در راستای شکل گیری یک شهروند متناسب با جامعه و ایجاد زمینه ی بازدهی های رفتاری در چهارچوب قوانین از پیش تعیین شده بدون توجه به نشاط درونی کودک ،توسط خود مدرسه می باشد.والدین هم از طرف دیگر با ثبت نام فرزند در مدرسه ای که از نظرشان خوب و مناسب است ادای دین خود را کامل می دانند و برایشان فراهم کردن شرایط امتیاز تحصیلی مناسب برای کودک توسط مدرسه مهمترین امر است.انها همیشه تصور می کنند که در این وظیفه تربیتی واز پیش تعیین شده مدرسه حرفی برای گفتن ندارند و همینکه فقط در انتخابات مدرسه شرکت کنند کافیست.
از منظر عقل و منطق ،شرع و حتی خواست اجتماع وظیفه اصلی تربیت نه به عهده نظام رسمی و بلکه تکلیفی است بر دوش والدین اما خود ان را نپذیرفته و ثبت نام دانش اموز در مدرسه را پایان رسالت خود می دانند که این امر خود نتیجه تکثر گرایی در اموزش و پرورش است و هرکس در ان سعی دارد فرزند خود را در مدرسه بهتری ثبت نام نماید.از طرف دیگر ما در خانواده مشکل کم شدن اقتدار والدین را داریم که در برنامه ریزی های تربیتی کمترین نقش را ایفا می کنند.انها نقش تربیتی خود را به مدرسه واگذار می کنند.
ارتباط والدین با مدرسه می تواند به سه شکل واگذاری وظیفه تربیتی،ارتباط مستمر فیزیکی و یا ارتباط فیزیکی به همراه ارتباط مبتنی بر فناوری اطلاعات باشد که روش سوم اگر توسط مدیر خوب هدایت شود مناسب ترین ارتباط است.
مدرسه مرکز تخصصی تعلیم و تربیت فرزندان است و باید از امکانات و نیروی متخصص برخوردار باشد.والدین نیاز به اموزش خانواده در مورد روابط اعضای خانواده و روابط زوجین و روش های پیگیری مطالبات دارند.و همچنین معلمان نیاز به اموزش های تخصصی متناسب با رسالتشان دارند.معلمین در اموزش والدین باید از نگاه بالا به پایین بپرهیزند.مدرسه باید زمینه این ارتباط را تسهیل نماید.والدین باید به مدرسه در بهبود وضعیت کمک کنند طوریکه اهداف تربیتی مدرسه با خانواده تفاوت،تعارض و تضاد نداشته باشد و دانش اموزان را دچار سردرگمی و در طولانی مدت دچار دوگانگی شخصیت ننماید.
در ارتباط خانه و مدرسه موانعی برای خود والدین وجود دارد مانند گرفتاری های اجتماعی و اقتصادی و مباحث مربوط به بی اعتباری مدرسه در ذهن انها و چگونگی نگرش والدین به وم مشارکتشان با مدرسه و یا نگرش انها به مشکلات تحصیلی فرزندانشان که این مشکلات را ناشی از بی استعدادی و در نتیجه موجب شرم خود می دانند.اما موانعی هم مربوط به مدرسه است مانند فراهم نبودن محیط و معماری مناسب محرمانه و ارامش بخش برای گفتگوهای اختصاصی با والدین مراجعه کننده،برنامه ریزی های غلط مدرسه در مورد اجرای جلسات که ناخوداگاه از والدین شنوندگان خاموش می سازد و همچنین غیبت و جای خالی معلمان در جلسات.اما برخی موانع ارتباطی هم از سوی معلمان است مانند کمبود اعتماد به نفس انها و یا برعکس حس برتری جویانه نسبت به والدین و همچنین گرفتن حالت تدافعی از پیش تعیین شده در مقابل انتقادات والدین معلمان باید با حفظ ارامش و اعتماد به نفس از اطلاعات وانتقادات سازنده والدین استفاده نمایند.مدرسه می تواند با دادن اطلاعات منسجم از وضعیت تحصیلی تربیتی دانش اموزان به والدین زمینه حضور انها را فراهم نماید.
مهدی کرمانی،دکتری اموزش سلامت و پیشگیری در طب سنتی اسلامی و کارشناس ارشد علوم تغذیه و سلامت
لزوم ارتباط والدین با مدارس در زمینه برنامه های تربیتی و ابعاد سلامت
مدرسه ,والدین ,های ,ارتباط ,انها ,تربیتی ,خود را ,و یا ,تعیین شده ,مدرسه می ,مدرسه در
درباره این سایت